berna müjde den :) HAYATTAN SUNLARI OGRENDIM..YA SIZ??

kelimesine bile dokunulamıstır :) mutlaka okunmalı...

HAYATTAN SUNLARI OGRENDIM..YA SIZ??

Geniş ve rahat olmayı öğrendim… Ölümün dışında hiç bir şey göründüğü kadar önemli ve acil değil…Coşkulu ve neşeli olmadığım zaman, bunun hiç kimsenin suçu olmadığını ve gülümsemem gerektiğini öğrendim…Cesur olmayı; değilsem bile öyle davranmayı öğrendim… Nasıl olsa, aradaki farkı kimse anlamıyor…Cazibemle 15 dakika idare edebildiğimi, ama ondan sonra mutlaka bilmem gereken bir şeyler olduğunu öğrendim…BU ONEMLI ...Hiç kimsenin sır saklamadığını öğrendim!… Çünkü herkes, “birine söylemek ihtiyacı” hissediyor…Yanıtını bilmediğim ve emin olmadığım konularda “Bilmiyorum” demenin daha faydalı olduğunu öğrendim…Ağzımı kapalı tuttuğumda, fazla hata yapmadığımı öğrendim!…Başarıya çıkan bir “asansör” olmadığını, tırmanmak gerektiğini öğrendim…nsanların bana sadece, -benim izin verdiğim şekilde- davranabildiklerini öğrendim…Kıskançlığın, mutluluğun düşmanı olduğunu ve “mutlu olmak için başkalarına güvenmenin sonsuza kadar hayal kırıklığı getirdiğini öğrendim…İnsanların kendinden daha az başarılı insanlarla, başarısını; mutsuz insanlarla da mutluluğunu konuşmaması gerektiğini öğrendim...Başkaları içn olumsuz düşünüp acımasız kırıcı olanların, aslında güçsüz kimslr olduğunu ve sevgiyi sadce güçlü insanların bildiğini ogrndim...Hayattaki en önemli çözümün, neyin “önemli” olduğuna karar verip gerisini çöpe atmak olduğunu öğrendim....Sadece “ders almak” için arkma bakmayı, sadece “yüksek sesle düşünebilmek” için sorunumu bir başkasına anlatmayı öğrendim “Çözüm” için değil...Zamanı ve sözleri, dikkatsizce kullanmamayı öğrendim… Çünkü geri alamıyorum...”Affetmek ve Unutmak“… Eğer güçlüysen başarabildiğini ve kin tutmanın beni rahatsız ettiğini öğrendim…Nerede ve ne şartlarda olursa olsun, yaşadığım yeri güzelleştirmeyi öğrendim...Sürekli “BEN DÜRÜSTÜM, BEN DOĞRUYU SÖYLÜYORUM, SEN FARKLISIN” diyenlerden kuşkulanmayı öğrendim!...Bugünkü her üzüntümün ve her acımın, benim yarınki mutluluğumuhazırladığını öğrendim...Hayatı, gereğinden fazla ciddiye almamayı öğrendim…”Kaybedecek neyim var?” demek yerine , yaşadığım her şeyde “kazanacak çok şeyim var!” demeyi öğrendim...En önemlisi de, kendime gülmeyi, kendimle eğlenmeyi, kendimi sevmeyi öğrendim....BENİ ELEŞTİREN, BANA 1 ŞEYLER SÖYLEME YETİSNİ KENDİNDE BULANLARA , “CEVAP VERMEME”Yİ ÖĞRENDİM ÇÜNKÜ BU TARTIŞMA, HİÇ BİR ZAMAN BİTMEYECEKTİR...