şimdi birşeyler söylemek lazım..

birini seversiniz iyi ya da kötü seyler yasarsınız bunlar ilişkinin dogalıdır... birisi daha çok sever diğeri daha az ama bu sorunmudur değildir... hayatı paylaşıyorsunuzdur... aradan zaman geçip kaçarcasına ayrılıp... tekrar barısıp arkadas dost kalalım olup... arkasından tekrar kaçıp sonrasında da bana söylenecek seyler baskasına bir maille atılıp belki çok uzun zaman sonra arkadaş olabiliriz demek ilginç geldi bana... insanlar neyse o olmalılar.. yoksa biz biz olamayız ve bize biçilmiş rolleri oynamaya devam ederiz sonunda elimizde ne kalır koskocaman bir hiç... anlatılacak söylenecek milyon tane sey olmasına ragmen susmak belkide en anlamlı en akıllıca sey ... çünkü bu lafın üzerine tek birşey söylenebilir onuda söylemem yüksek sesle :) en azından ben maddi manevi kimseye borclu değilim en azından ruhumda prangalarım yok en azından iyi ki yaşamısım dediğim bitmiş bir ilişkim var en azından yataga yattıgım zaman huzurlu uyuyabiliyorum en azından kendimi çok iyi biliyorum en azından ben benim :) en azından hiçbiryere kaçmadım dimdik ayakta durabiliyorum.... yakında bu konuyla alakalı son defa konusacagım ve bundan sonra ölene kadar susacagım herkese bol icrahatlıgı gecirebilecegi günler dilerim...